Κρήτη και Μινωικός Πολιτισμός

Προτού μιλησουμε για το τι έγινε στην Κρητη με τον μινωικό πολιτισμό να αναφερθού-
με ότι στην περιοχη της Αιγύπτου έζησε, ο μέγιστος μύστης ΕΡΜΠΣ ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ο-
που δίδαξε απίστευτες πνευματικές και τεχνολογικές γνώσεις.

Πηγαίνοντας τώρα στη γνωστη μας Κρητη, με τον απίστευτο μινωικό πολιτισμό, τα διδάγματα προς όλους εμάς είναι μο­ναδικά. Καταδεικνύουν με μοναδικό τρόπο αυτά που ζητάει από

εμάς ο δημιουργός μας: την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και την απόλυτη δικαιοσύνη... Πόσο θέλω να σταθώ στη λέξη δικαιοσύνη!

Όλοι εμείς οι άνθρωποι την επικαλούμαστε συνέχεια και ζητάμε όταν είμαστε αδύνατοι να υπάρχει, αλλά όταν είμαστε δυνατοί την ξεχνάμε. Έχουμε πάρει μια από τις κορυφαίες δι­δαχές της δημιουργίας και ανάλογα με τις δυνάμεις μας τη χρησιμοποιούμε. Βέβαια, αυτό που γίνεται τα τελευταία 4.000 χρόνια -και φυσικά και στην εποχη μας- το μεγάλο ψάρι τρώ­ει το μικρό και όταν βρισκόμαστε στη μεριά του μικρού ψαριού φωνάζουμε για την αδικία, ό­ταν βρισκόμαστε στη μεριά του μεγάλου ψαριού έχουμε άλλα μέτρα και σταθμά...

Αυτά τα γνωστά και σε εμάς όλους του σημερα, αλλά και σε όλους που πέρασαν από τον πλανητη μας τα τελευταία 4.000 χρόνια, ηταν άγνωστα στο μινωικό πολιτισμό. Εκεί, ο βασι­λιάς Μίνωας, αλλά και ο αδελφός του Ραδάμανθυς, διακατέχοντο από μνημειώδη αισθημα­τα δικαίου. Μπορούμε να πούμε ότι εφηρμοζαν τη δικαιοσύνη, όπου ο καθένας, έπαιρνε αυ­τό που δικαιούτο, τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο.

Το ιερό σύμβολο της μινωικης εποχης ηταν ο διπλός λάβρυς, δηλαδη, ηταν ο διπλός πέ-λεκυς και αυτό είχε σαν επακόλουθο, όταν έπεφτε από τη μια μεριά ο πέλεκυς, αντίστοιχα η πίσω μεριά του, ερχόταν και έκανε ακριβώς ότι έκανε η μπροστινη μεριά.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια, μ' αυτό το ιερό σύμβολο της εποχης του βασιλιά Μίνωα, πόσο ακριβοδίκαια εφάρμοζαν τη δικαιοσύνη. Και αν θέλετε να κάνουμε έναν συσχετισμό του διπλού πέλεκυ με το σημερινό σύμβολο της δικαιοσύνης, τη ζυγαριά, θα μπορέσουμε να πούμε το εξης: Ότι ο πέλεκυς, όπως έκοβε η μπροστινη μεριά του, έτσι έκοβε και η πίσω, ενώ αντίθετα, η ζυ­γαριά όταν γυρίζει από τη μια μεριά, έρχεται μετά η άλλη του μεριά να ισορροπησει. Δηλαδη, όταν για κάποιο λόγο, [αδικία - κλοπή - φόνος -χειροδικία...], η μια μεριά της ζυγαριάς πέσει τελείως κάτω, έρχεται μετά η σημερινη δικαιοσύνη, να φέρει και τις δύο μεριές στην ίδια ευ­θεία. Δηλαδη, αυτό που έγινε σε βάρος κάποιου, έρχεται η δικαιοσύνη και με το ίδιο σύμβολο, δείχνει, ότι αυτός που έκανε την άσχημη πράξη, ο ίδιος καθεαυτός δεν παίρνει ακριβώς αυτό που ένιωσε σε αυτόν που αδίκησε και έτσι με την οποιαδηποτε υποτιθέμενη τιμωρία του, αυτό που έκανε δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ τι ένιωσε αυτός που το έπαθε.

Οπότε καταλαβαίνουμε και από τη διαφορά των δύο συμβόλων, τη δικαιοσύνη που α­πένειμε ο μινωικός πολιτισμός.

Μετα τη γαλλικη επανάσταση, ηρθαν εκπρόσωποί της στην Κρητη για να δουν πώς ει­δικά ο Ραδάμανθυς -αδελφός του Μίνωα- απένειμε δικαιοσύνη. Μάλιστα κατά τον εσωτε­ρισμό, η Τριανδρία Μίνωας, Ραδάμανθυς και Αιακός, είναι αυτοί που όταν οι άνθρωποι φθά­νουν στο τέλος του φυσικού τους βίου, κρίνουν και σύμφωνα με τις πράξεις τους πηγαίνουν στην ανάλογη διάσταση.

Άραγε, αυτοί που καλούνται στις κοινωνίες να απονείμουν δικαιοσύνη, γνωρίζουν ποι-οί είναι, γνωρίζουν τί έκαναν, γνωρίζουν πώς απένειμαν δικαιοσύνη;

Όταν η δημιουργία διακατέχεται από απόλυτη δικαιοσύνη, πώς εμείς οι άνθρωποι το ξεχνάμε και ζητάμε όταν μας βολεύει κάτι, να είναι αυτό το δίκαιο και όταν αύριο, μεθαύ­ριο, δεν μας βολεύει το δίκαιο να αλλάζει; πώς τολμάμε να ζητάμε και να εφαρμόζουμε, ό­ταν μπορούμε κάτι τέτοιο;

Στεκόμενοι στο Μινωικό πολιτισμό και θαυμάζοντας τη δικαιοσύνη που απονέμετο, έ­χουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρησεις για εκείνη την εποχη.

Γνωρίζουμε ότι η θρησκεία των δώδεκα θεών εδόθη μετά από αυτόν τον απίστευτο κα­τακλυσμό στην Κρητη, στην Αίγυπτο και στην Ινδία, αυτές οι τρεις περιοχές εκληρονόμησαν, μέσα απ' τον 12θεο, τον τρόπο της πνευματικης εξέλιξης των ανθρώπων και ουσιαστικά ηταν η συνέχεια των Δραβίδων.

Στεκόμενος όμως, στην περιοχη της Κρητης, έχω να επισημάνω, ότι υπάρχει στον Ελλαδι­κό χώρο το ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟ. Εκεί δηλαδη, όπου γεννηθηκε ο ΔΙΑΣ και είναι στον Ψηλορείτη στα 1.540 μέτρα υψόμετρο. Εδώ έχουμε κάτι σημαντικό, δηλαδη, από την εποχη που υπηρχαν οι Δραβίδες, υπηρχε το συγκεκριμένο μέρος όπου η μυθολογία έλεγε ότι γεννηθηκε ο Δίας.

H Κρητη σαν μέρος, δηλώνει κάτι το πολύ ιδιαίτερο, μάλιστα, για όσους είχαν την τύχη να επισκεφθούν το ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟ, σίγουρα θα έχουν μείνει έκθαμβοι από την απίστευτη φυσικη ομορφιά του, που δείχνει να υπάρχει και κάτι ιδιαίτερο από πλευράς ενεργειακού χώρου.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι στην Κρητη, η επιλογη του ΙΔΑΙΟΥ ΑΝΤΡΟΥ, -δηλαδη της το­ποθεσίας όπου γεννηθηκε ο βασιλιάς των δώδεκα θεών ΔΙΑΣ- είχε, από πρώτο χέρι, μέσω του βασιλιά Μίνωα και τον αδελφό του Ραδάμανθυ, την απόλυτη δικαιοσύνη, σαν τρόπο δια­κυβέρνησης της Κρητης.

Συνεχίζοντας την πορεία μας στους χρόνους τους μινωικούς και έχοντας Ιδαίον Ανδρο, Μίνωα, Ραδάμανθυ αλλά και Λαβύρινθο με Μίτο της Αριάδνης έχουμε συνθέσει την ιδιαι­τερότητα του μέρους του Ελλαδικού Χώρου την απόλυτη Δικαιοσύνη και το κυριότερο, τον τρόπο και το δρόμο προς την ΑΠΟΠΝΕΥΜΑΤΩΣΠ μας...

Θέλω εδώ να τονίσω ότι η επιλογη και μόνο απ' αυτόν τον υπέρ Νοημων - λαό, ώστε ε­κεί (στην Κρητη) να υπάρχει το Ιδαίον Ανδρο και όχι κάπου στην Αίγυπτο, η στην Ινδία, κα­ταδεικνύει την ιδιαιτερότητα της περιοχης και κατ' επέκταση του Ελλαδικού Χώρου. Όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο, δεν χρειάζεται πολλά να συμπληρώσω, γιατί και το μέρος είναι ελληνικό, αλλά και τα ονόματα των δώδεκα θεών είναι ελληνικά.

Προχωρώντας προς την απόλυτη δικαιοσύνη, ο τρόπος που κυβέρνησε ο βασιλιάς Μί­νωας, είναι μνημειώδης και μοναδικός. Είναι παράδειγμα για όλους εμάς. Και φθάνοντας σε αυτό που ανέφερα, ότι έχει να κάνει με την αποπνευμάτωση μας, εάν αναλύσουμε η απο-συμβολησουμε χωρίς ιδιαίτερα μεγάλη προσπάθεια, το Λαβύρινθο, το Μίτο της Αριάδνης, σε συνδυασμό με τον αποσυμβολισμό άλλων μύθων για τους 12 θεούς, θα καταλάβουμε τον προ­ορισμό μας και το δρόμο που πρέπει να ακολουθησουμε για να μας οδηγησει στην αποπνευ-μάτωση μας.